Uvod u teoriju uopštenih funkcija (Dirakova delta funkcija, njeni izvodi i td.), čija upotreba prevladava neke probleme sa kojima se suočava klasična analiza. Razmotrene su i za praksu važne integralne transformacije tih funkcija (Furijeova i Laplasova). Dio knjige je posvećen primjeni uopštenih funkcija u teoriji električnih kola i teoriji elektromagnetskog polja.

1 Funkcije više promenljivih
1.1 Neprekidnost i diferencijabilnost
1.2 Parcijalni izvodi i diferencijali
1.3 Gradijent. Izvod u pravcu
1.4 Tangentne ravni i normale na datu površ
1.5 Maklorenov i Tejlorov razvoj
1.6 Ekstremne vrednosti
1.7 Uslovni ekstremumi
2 Krivolinijski, višestruki i površinski integrali
2.1 Krivolinijski integrali po luku
2.2 Krivolinijski integrali po koordinatama
2.3 Dvojni integrali
2.4 Grin-Rimanova formula
2.5 Trojni integrali
2.6 Površinski integrali
2.7 Formule Gaus-Ostrogradskog i Stoksa
3 Teorija polja
3.1 Područje i pravac delovanja polja. Ekviskalarna površ
3.2 Divergencija i rotor
3.3 Vektorske linije
4 Furijeovi redovi i Furijeove transformacije
4.1 Furijeovi redovi
4.2 Furijeove transformacije
5 Kompleksna analiza
5.1 Kompleksne funkcije
5.2 Tejlorov i Loranov red
5.3 Kompleksna integracija
6 Laplasove transformacije
6.1 Laplasove transformacije

Riemann-ove zeta funkcija igra centralnu ulogu u mnogim oblastima u kojima se primenjuje kompleksna analiza, kao što je pr. teorija brojeva (npr. generisanje iracionalnih i prostih brojeva) [220, 223, 224], a takode i kao vaˇzan alat u analizi signala u nogim poljima savremene prakse i tehnike, kriptografiji. Istorijski gledano [218, 231], tokom vremena više pažnje je posvećeno proučavanju zatvorenog oblika Riemann-ove zeta funkcije sa pozitivnim celobrojnim argumentima, iz razloga što takve specijalne vrednosti diktiraju svojstva objekata sa kojima su povezani. U fizici kondenzovane materije, na primer, poznata Sommerfeld-ova ekspanzija, koja se koristi za izračunavanje broja čestica i unutrašnje energije elektrona, uključuje Riemann-ovu zeta funkciju sa parnim celobrojnim vrednostima argumenata [129]. Sa druge strane, spin-spin korelaciona funkcija izotropnog spina-1/2 u Heisenberg-ovom modelu [221], izražena je preko ln 2 i Riemann-ove zeta funkcije sa neparnim celobrojnim argumentima [202, 205].

Od prve stranice čitalac shvata da se ovdje radi o djelu koje direktno i otvoreno kaže da računarstvo nije lista nepovezanih programa u nekom od modernih jezika programiranja, nije samo sposobnost korišćtenja brzo naucenih metoda sa kurseva, nije samo mogucnost rješavanja problema iz privrede, onakvih kakvih ih vidimo danas. Naprotiv, racunarstvo je osnovna konstrukcija sutrašnje privrede, sa novim fizickim, ali prije svega novim teoretskim osnovama. Zbog toga mu treba prići ne samo sa praktične strane, nego prije svega sa teoretske.

I ako to cujete od nekog profesora univerziteta, koji više voli teoreme o algoritmima nego algoritme u primjeni, možda ćete sumnjati u tačnost te teze; ali ako isto čujete od nekoga ko dolazi iz visoke prakse računarstva, ko vam pokazuje ovom knjigom šta zaista treba znati da bi se bilo uspješnim u toj struci, sigurno ćete obratiti pažnju.

Knjiga ”Algoritmi i strukture podataka” je pisana prema planu predmeta Algoritmi i strukture podataka koji se sluša na drugoj godini studija na Računarskom fakultetu. U knjizi su detaljno prikazane linearne strukture podataka: liste, stekovi, redovi. Pored toga su opisane različite varijante stabala: binarna stabla, uopštena stabla, B-stabla i varijacije na B-stabla. Preostali deo knjige je posvećen algoritmima koji se često primenjuju u programiranju: algoritmi za sortiranje nizova, algoritmi za pretraživanje kolekcija i nekim značajnim algoritmima vezanim za grafove (pretraga po grafovima, odredjivanje artikulacionih tačaka grafa, odredjivanje mostova grafa, računanje najkraćih puteva i određivanje minimalnog povezujućeg stabla). Knjiga je namenjena svima koji žele da se upoznaju sa osnovnim strukturama podataka i sa klasama često primenjivanih algoritama.